Film, który zamiast być sequelem i pokazać coś zupełnie nowego, życie Elwooda tuż po wyjściu z więzienia stał się zwyczajną parodią pierwszej części. Zamiast nazistów z Illinois mamy ruską mafię, znowu policja ściga głównych bohaterów, znowu zbieranie zespołu, znowu "magiczne" właściwości bluesmobilu, znowu nawrócenie w kościele, znowu pierwszy koncert w innym gatunku muzyki. To, co zadziałało w 1980, kiedy była wypuszczana pierwsza część nie miało prawa zadziałać praktycznie 20 lat później. Wątek klubu nocnego średnio pasuje do braci Blues, postacie są mało charyzmatyczne, dużo niepasującego absurdu i wątek dzieciaka. Jako osobny film nienawiązujący do Blues Brothers miałby szansę się obronić, natomiast bardzo smutno się go oglądało jako sequel. Co prawda jest kilka zabawnych scen, świetna muzyka, bardzo dobra obsada, ale zwyczajnie brakuje FABUŁY.